Jadalnia

Rose Willton

Z pokoju kominkowego.

Dziewczyna, zresztą tak samo jak i śliczna szatynka od razu dorwała się do niemożliwej ilości kanapek. Nigdy nie smakowały tak jak teraz!
-Ja także byłam bardzo głodna. A... a jak minęły wam wolne dni?
-Już lepiej? -przerwał jej głos Mikes'a.
-O tak. Lepiej. -dodała, z zaciekawieniem przypatrując się szatynce.

Anne Moonstar

Żartowali, uśmiechali się do siebie, Anne przestało nawet przeszkadzać towarzystwo kogoś nieznajomego, kiedy Mikes objął ją ramieniem i przyciągnął do siebie. Musieli wyglądać jak wielka, szczęśliwa rodzinka.
- Dni wolne minęły nam dosyć... Ciekawie, tak to mogę określić. Zdążyłam już nawet zaliczyć pierwszy szlaban - zaśmiała się Anne z samej siebie. Po kilku szczęśliwie spędzonych godzinach wspomnienie wydało się niemal tak odległe jak uczucie samotności zaraz po przybyciu do Windhill. Zauważyła zaciekawione spojrzenie Rose, skoerowane w jej kierunku i zaczęła się zastanawiać, dlaczego Mikey pytał ją o samopoczucie. Chociaż... Właściwie to nawet nie była jej sprawa.

Kaladria Zidaya

Z: Pokój Kominkowy.

Szmer kroków roznosił się po prawie pustej jadalni. Kaladria usiadła w ulubionym miejscu i zaczęła konsumować danie. Było jej bardzo zimno w stopy, po całym dniu chodzenia boso po szkole. Wyciągnęła gumkę z kieszeni i spięła nią rudą czuprynę. Zimno mi, ale nie chce mi się teraz biec do pokoju po bluzę. Pójdę później. Zauważyła niską brunetkę konsumującą kanapki. Dawno nie widziałam, aby ktoś tak szybko jadł. A z drugiej strony, niech robi co chce. Wzruszyła obojętnie ramionami. Po chwili doszedł jakiś chłopak, dziewczyna z kominkowego, i nowa, ruda pieguska. Mój kolor włosów ładniejszy... Popatrzyła z oburzeniem na uczennicę obok.
- Cześć Wam. - rzuciła do grupki obok.

Lizzie Williams

Przysłuchiwała się rozmowie toczącej się przy stoliku. Nagle usłyszała inny, nieznany jej głos:
- Cześć wam.
Liz obróciła się i ujrzała ładną rudowłosą dziewczynę. Kurczę, strasznie dużo tu rudzielców. Przestaję być oryginalna!
- Cześć - uśmiechnęła się przyjaźnie. - Jak masz na imię?

Rose Willton

Rose skończyła swój przydługi monolog, gdy wręcz ,,wyczuła" oburzenie nieznajomej ze stolika obok. Głupi dar na coś się w końcu przydaje...
-Cześć.
-Cześć. Jak masz na imię?
Rose nie odpowiedziała. Zamiast tego zaczęła intensywnie wpatrywać się w oczy uczennicy, siedzącej obok.

Anne Moonstar

- Hej - odezwała się Anne. Ta dziewczyna nie wbudziła jej sympatii. Nie wiedzieć dlaczego, w głowie sztynki zapaliła się czerwona lampka, więc postanowiła podejść z rezerwą. Patrząc na przykład na Rose, nie czuła czegoś takiego. Może coś ze mną nie tak? Nie wygląda na seryjnego zabójcę... Spuściła wzrok na swoje kolana i zaczęła strzepywać nich niewidzialne okruszki.

Kaladria Zidaya

No i co jeszcze? Patrzy mi się w oczy? Bezczelna. Kal zdenerwowała się jeszcze bardziej.
-Jak masz na imię?
- Nazywam się Kaladria Zidaya. - nie pytała dziewczyny o imię. Bardziej zainteresowała ją ta druga, piegowata. - A Ty to kto? Jakoś Ciebie zwą? Pokazała palcem na milczącą dziewczynę. Niedobrze... Dalej patrzy mi w oczy.

Rose Willton

Teraz rudowłosa ,,ociekała" wściekłością, oraz nieskrywaną złością. Taaak. Nie spuszczę z Ciebie wzroku. Tak robią jedynie mięczaki.
-Jestem Rose Willton. Miło Cię poznać. dziewczyna uśmiechnęła się sztucznie.

Mikey Williams

Mikey wyczuł budujące się napięcie i rezerwę, z jaką dziewczyny odnosiły się do Kaladrii. Jemu tez nie przypadła do gustu. Stwierdził, że warto byłoby już sobie iść.
- Przepraszamy, ale chyba będę się zbierać. Mam jeszcze parę rzeczy do zrobienia. Idziecie ze mną? - zwrócił się z pytaniem do dziewcząt. Chciał wyjść stąd jak najszybciej, zostały mu jakieś odruchy z dawnej nieśmiałości - ewakuował się, gdy natężenie emocji było zbyt duże. Wstał z krzesła i popatrzył wyczekująco na dziewczyny.
Korytarz na parterze

Kaladria Zidaya

Jasne, dalej mierzcie mnie wzrokiem. Przewróciła zielonymi oczami i wyciągnęła kartkę z notatką. Ta szatynka też mnie chyba nie toleruje. Wyśmienicie. Mimowolnie parsknęła śmiechem. Sobie niezłe kółeczko urządzili.
- Wybaczcie, ale muszę iść. Cóż... Do zobaczenia.

Do: Pokój 29.

Rose Willton

-Jasne. Ja mogę zię z Tobą przejść. Tym razem raczej nie pójdę do ogrodu cmentarnego. -zaśmiała się, ignorując wzrok nieznajomej. Wstała, ale przed odniesieniem talerza, naszedł ją pomył.
Na chwilę skupiła się, wpatrując w rudowłosą, a następnie sprawiła, by jej emocje się zmieniły. Kontrolując je sprawiła, że nieznajoma w jednej chwili uśmiechnęła się szeroko.
Właśnie dlatego uwielbiam swoją ,,przypadłość". Nadal się oburzasz, rudzielcu?

Na korytarz.

Anne Moonstar

Sugestia Mikey'a, dotycząca wyjścia bardzo ucieszyła Anne. Nie lubiła konfliktów, a tutaj widocznie było coś nie tak. Odsunęła krzesło, wstała, pożegnała się skinieniem głowy i ruszyła za resztą. Co jest nie tak w tej dziewczynie? I nie tylko ja to zauważam. Mikes też zrobił się nieswój. Nic z tego nie rozumiem. I dlaczego teraz się uśmiecha? Wyszła z jadalni, nie oglądając się za siebie.
Na korytarz na parterze

Layla Ichigo

z pokoju 29
Layla dotarła do jadalni ale nie wiedziała jak działa to podawanie jedzenia. Stanęła na środku pomieszczenia, rozejrzała się wokoło i nie znalazła żadnego bufetu (a całkiem możliwe że jedziecie było przed jej oczami, tylko go nie zauważyła). Zrezygnowana postanowiła wrócić do swojego pokoju. Zdjęła z ręki gumkę do włosów i odruchowo związała je w kucyk. Po sekundzie jednak rozpuściła ponownie, ponieważ zaraz pójdzie się myć,a potem spać. Wyszła z jadalni i podążyła z powrotem do miejsca wypoczynku
do pokoju 29

Tabitha Bishop

Z pokoju 6

Wielka jadalnia z masa stolików rozsypanych po całym pomieszczeniu, skąpana była w blasku porannych promieni. Światło wpadało przez piękne, kolorowe witraże i tworzyło niesamowite malowidła na ścianach. Obrazy łąk i lasów wydawały się żywe. Tak, jakby każde źdźbło trawy tańczyło na wietrze.
Tabitha usiadła przy stoliku obok drzwi wejściowych. Nie chciała rzucać się w oczy. Miała nadzieje, że nikt wchodzący do sali jej nie zauważy.
Sięgnęła po pachnące, jeszcze cieple tosty i posmarowała je dżemem.
Rozkoszowała się każdym kęsem popijając przy tym świeży sok pomarańczowy.
Ja chyba śnię. Już dawno nie jadłam tak pysznych powideł. Jakby cały las był zamknięty w jednym słoiczku.
Dziewczyna odpłynęła delektując się każdym kawałkiem jedzenia.

Thomas Moriarty

Z : Gabinet na poddaszu

Profesor prędkim krokiem wziął z kuchni pierwszy lepszy talerz i usiadł przy nakrytym stole. W całym pomieszczeniu (zresztą jak prawie zawsze) panował radosny gwar, dzwonienie talerzy i sztućców oraz szklanek. Gdzieś dalej coś się stłukło, gdzieś coś się wylało... Thomas skończył jeść i odniósł talerz do kuchni. Miał akurat czas więc również go umył. Aktualnie nic się nie działo. Papiery w większości uporządkowane, sprzątanie gabinetu... można odłożyć na później... Najwyraźniej jedyne co można było sprawdzić to stan zaopatrzenia sali od magicznych roślin i zwierząt.

Do : Zwierzyniec