Pokój 44

Mikey Williams

Z ogrodu medytacji
Powłócząc nogami wszedł do pokoju. Niemal spał na stojąco. Liz nic o tym nie wiedziała, ale Mikey był przygotowany na imprezę kostiumową. Czy byłaby taka, czy nie, i tak na Halloween przebrałby się choćby po to, by wystraszyć siostrę. Wyciągnął z szafy pokrowiec i powiesił go na wieszaku na drzwiach mebla. Potem powlókł się do łazienki. Po kilkunastu minutach był z powrotem. Zdjął okulary i wpakował się pod kołdrę. Jednak jego przeczucie nie dawało mu spokoju. Zawsze czuł jakieś poddenerwowanie. Lekkie, ale nieustające. Gdy wreszcie udało mu się zasnąć, śnił mu się młodszy brat. Wyrywał się komuś, jednak ten ktoś był silniejszy i mocno trzymał chłopaka. Ostatnim obrazem, który pojawił się w głowie Mikey'a, zanim ten na dobre odpłynął, były zaszklone oczy Arthura.

Tate Harris

Z: Pokój 29
Wszedł pośpiesznie do pokoju. Dopiero przechodząc przez pusty korytarz zorientował się jak bardzo późno jest. Westchnął i podszedł do jeszcze nierozpakowanej torby i począł przekładać w niej swoje rzeczy. W końcu po jakichś pięciu minutach znalazł na samym jej dnie, znienawidzony przez niego czarny garnitur. Wyciągnął go niechętnie z torby i wyszedł po cichu z pokoju.
Do: Pokój 29

Charlie Merridew

Z biblioteki

Charlie żył poniekąd poza pojęciem czasu, dlatego nigdy się nie spieszył. Odnalazł buty i sweter, a potem stanął przed lustrem w łazience. Zmierzwił włosy w sposób, który widział w jakimś filmie. Następnie wydobył z plecaka pudełko farbek i spacerowym krokiem udał się do ogrodu.

Do ogrodu cmentarnego

Mikey Williams

Mikey wstał dość późno, obudzony przez swoją ukochaną siostrzyczkę. Zamierzał udusić rudzielca. Na razie jednak ruszył do łazienki. Wziął prysznic, pomalował twarz jasnym pudrem, który podkradł mamie przed wyjazdem. Szturchnął się w oko, przez co na chwilę musiał przerwać prace nad swoim wyglądem. Skończył makijaż i przebrał się w kostium. Ułożył odpowiednio fryzurę. Jego włosy po użyciu szamponetki przybrały czarną barwę. Przejrzał się w lustrze. Zadowolony z efektu podążył do pokoju dziewczyn.
Do pokoju 100

Miguel Tulcakelume

Miguel wstał, popatrzył na godzinę i szybko wskoczył pod prysznic. Ubrał najzwyklejsze czarne spodnie, ciężkie buty i kolorowy sweter. Na szyję założył chustkę. Nagle poczuł chęć pójścia do czarnowłosej z 29. A może to lęk przed pójściem samemu? Ruszył pewnie do drzwi.
do pokoju 29

***
Z Sali Bankietowej
Prysznic, prysznic, prysznic. Miguel ruszył szybciej ku chwili przyjemności. Chwycił zwinięty, wilgotny ręcznik z łóżka i wszedł do łazienki. W pośpiechu nie zamknął nawet drzwi. Piętnaście minut i wyjdę, obiecuję. Stał w strumieniu gorącej wody i czekał aż uda mu się zmyć z siebie wspomnienia.

Tate Harris

Z: Ogród medytacji
Wszedł do pokoju i nie bardzo wiedząc co ma robić rzucił się na łóżko. Bardzo rozsądnie. Westchnął podnosząc się z niego wzrokiem szukając swojej walizki. Gdy w końcu znalazł ją leżącą pod łóżkiem zaczął poszukiwania jakichś cudem niepogiętych jeszcze rzeczy. Skończyło się na tym, że wyciągnął z niej swoją ulubioną czarną koszulkę ze zdeformowaną podobizną Batmana i czarne, niestety niesamowicie pogięte spodnie. Gdy wyszedł już przebrany z łazienki wrzucił do walizki garnitur, który służył mu jako przebranie na dzisiejszym balu. Teraz jednak jego myśli skupiły się na szukaniu jego starej, poobszywanej naszywkami torbie. Zaklął cicho rozglądając się dookoła. W niewiadomy sposób znalazł ją jednak pod swoją poduszką. Wrzucił do niej duży zeszyt w kratkę i parę kolorowych długopisów. Obejrzał się jeszcze raz dookoła czy aby niczego przypadkiem nie zapomniał, a później wybiegł z pokoju kierując się w stronę sali od czarnej magii.
Do: Sala od czarnej magii - zajęcia

Miguel Tulcakelume

Miguel wyszedł z łazienki zdecydowanie za późno. Jestem pokraką. Ubrał cokolwiek, chwycił torbę i już miał biec do drzwi, gdy uświadomił sobie, że zapomniał czegokolwiek do pisania. Jestem spóźniony. Chwycił pierwszy lepszy ołówek i wybiegł z pokoju.
do sali od czarnej magii - lekcji I

Charlie Merridew

Z zajęć czarnej magii

Charlie wracał do pokoju ze wspomnieniem łaskoczącego szeptu Rose. Lubił szept. Lubił Rose. Czuł się dobrze.
Wygładził pościel na każdym z łóżek i omiótł wzorkiem pokój, by wybrać obiekt, na którym mógłby ćwiczyć. Każdy przedmiot wydawał mu się zupełnie nieciekawy.
Wtedy drzwi skrzypnęły i do środka wśliznął się Miguel.
-Obiekt!- ucieszył się Charlie.

Rose Willton

Czarna magia- lekcja I.

Rose przez chwilę kręciła się w trzynastce, ale nagle zrobiło jej się strasznie nudno. Wybiegła z pomieszczenia i tak... i tak trafiła tutaj.
Nie wiedziała jak się tu znalazła. Jak. Po co. Dlaczego.
-Charlie. -rzekła zdumiona otwierając ciężkie drzwi. Przystanęła w przejściu i pochyliła głowę pod dziwnym kątem; tak, by lepiej widziała rozmazaną sylwetkę chłopaka.
Chyba mam zwidy. Albo potrzebuję okularów...
Usiadła naprzeciwko niego, w tym samym momencie przypatrując się jego ,,piegom".
Inne. Niespotykane. I właśnie o to chodzi.

Miguel Tulcakelume

z sali od czarnej magii
Miguel wszedł do pokoju. Zaczynał się czuć tutaj trochę pewniej.
-Obiekt!
Odwrócił głowę i zauważył Charliego najwyraźniej bardzo zadowolonego z kolejnego odkrycia, którego dokonał. Zaraz... co on ma na twarzy? Zaskoczony przybliżył się o krok.
-Charlie... wyrosły ci piegi?!

Charlie Merridew

-Obiekt!
-Charlie.
-Rose?
-Charlie?
Chłopiec zachłysnął się powietrzem.
-Co?- spytał uradowany.
-Piegi?-powtórzył Miguel, w tym samym momencie, w którym Rose powiedziała z uśmiechem:
-Piegi.
Wzrok Charliego błądził od wciąż niebieskich włosów dziewczyny do idealnie pięknej twarzy Miguela, a w głowie krążyła tylko jedna myśl.
-Piegi- rzekł z powagą- tylko ty jeszcze nie masz.

Rose Willton

Dziewczyna kołysała się lekko- nuciła piosenkę. Gdy zauważyła ślicznego azjatę, zerwała się gwałtownie z podłogi.
-To ty... to ty jesteś Miguel. Charlie dużo o Tobie opowiadał...
Ale mnie nosi po tej czarnej magii! Wiecie co? Mam pomysł...
Ćwiczyliście kiedyś walkę samoobrony?- rzekła, z zainteresowaniem przypatrując się chłopcom.

Miguel Tulcakelume

-Piegi. Tylko ty jeszcze nie masz.
Miguel dotknął swoich policzków. Gładkie.
-To ty... to ty jesteś Miguel. Charlie dużo o Tobie opowiadał...
Przytaknął. Kim ona jest? Nie znam jej. Przyjrzał się nieznajomej dokładnie. Był pewien, że jeszcze się nie spotkali. Bo przecież ona nie jest naszą współlokatorką. Głupku, jak ty w ogóle na to wpadłeś. Skarcił się w myślach. Próbował wszystko sobie jakoś ułożyć, kiedy dziewczyna znów się odezwała.
-Ćwiczyliście kiedyś walkę samoobrony?
Za dużo informacji na raz. Chyba przestaję rozumieć.
-Czekaj... kim ty w ogóle jesteś? - Miguel przechylił głowę na bok i patrzył z ciekawością na nową twarz.

Rose Willton

-Kim ty jesteś? -Rose słysząc każde słowo ze zdwojoną głośnością aż podskoczyła.
-Och... Na pewno jestem głupia, że Ci się nie przedstawiłam. Nazywam się Rose Willton i chodzę z wami do jednej klasy. A zresztą... Chyba widziałeś mnie na czarnej magii. Jestem... koleżanką Charliego.
No patrzcie. Nie jestem już skryta. Nieśmiała.
Przecież obiecałam zmianę nie tylko sobie...
-To co. Chcecie nauczyć się samoobrony czy nie? -zaśmiała się radośnie.

Charlie Merridew

Charlie poczuł się wykluczony z tej chaotycznej wymiany zdań.
-Nie- powiedział szczerze.
-Nie?- powtórzyła zdumiona Rose.
Jego palce nieświadomie błądziły po guzikach swetra, zapinając je i odpinając.
Miał wrażenie, że zrobił coś, co się nie spodobało.
-Nie. To znaczy tak. To znaczy idźcie, jeśli chcecie. Tam- spojrzał na Miguela i posmutniał. -Jestem zmęczony.