Pokój 44

Miguel Tulcakelume

Miguel pokiwał głową. Doskonale znał te uczucia.
-Nie jadłem nic od wczoraj.
Charlie wyciągnął do niego dłoń. Jakiej reakcji oczekuje? Chyba właśnie to zestresowało Azjatę. Jeżeli go dotknę czy on...
-Nie boisz się, że jeśli cię dotknę to poczujesz obrzydzenie? - spytał dokładnie obserwując zachowanie chłopaka.

Charlie Merridew

Obrzydzenie?
-Nie jestem niekonsekwentny- obruszył się Charlie- panuje nad własnymi decyzjami.
Dlaczego obrzydzenie?
-Ja się nie...- spojrzał na Miguela z niedowierzaniem. -Nie brzydzę. Nigdy. Czasami tylko...boję.
Poruszył palcami w powietrzu.
-I nie ciebie.

Miguel Tulcakelume

Nie boi się mnie. Gdzieś wewnątrz Miguel bardzo się ucieszył. Niepewność uleciała, więc chwycił rękę chłopca. Ma ciepłe dłonie.
-Idziemy do jadalni? - spytał, lecz zastanowił się chwilę - Chyba, że wolisz iść sam - dodał szybko.
Miguel przygryzł dolną wargę. Muszę się tego oduczyć.

Charlie Merridew

-Nie-odpowiedział Charlie logicznie. -Wolę iść z tobą. Bardzo wolę.
Podciągnął Miguela i odnotował z zadowoleniem, że jest odrobinę wyższy.
Z zamyślenia wyrwało go ciche chrząknięcie.
-Jej- puścił dłoń chłopca. -Przepraszam.

Do jadalni

Miguel Tulcakelume

Charlie dość długo trzymał jego dłoń, więc Miguel chrząknął cicho.
-Przepraszam.
Ależ nie masz za co przepraszać. Ruszył za chłopcem w stronę drzwi. W pokoju zostawił porażkę, złość, torbę oraz książkę, która, gdy rzucił nią przez pokój, wylądowała gdzieś w kącie. Nie były mu teraz potrzebne. W drodze do jadalni jednak zauważyli, że zajęcia już się zaczęły i ruszyli w stronę sali.
na zajęcia treningów mocy

Charlie Merridew

Z biblioteki

Po wyjściu z łazienki uwagę Charliego przykuło samotne wieczko od farbki plakatowej na dywanie. Umieścił je w pudełku i zawrócił w stronę łóżka, ale widok kolorowych słoiczków tchnął w niego jakiś pomysł.
A gdyby tak...
Chwilę później szedł już tradycyjnie boso po korytarzu, mając na sobie tylko bawełniane spodnie od piżamy i koszulkę. W dłoni ściskał plakatówki.

Do pracowni artystycznej

Mikey Williams

Z pokoju 100
Wszedł do pokoju. Nie zauważył w nim nikogo, więc swobodnym krokiem podszedł do swojego łóżka. Wygrzebał skądś piżamę i udał się pod prysznic. Przebrał się i wrócił do pokoju. Wyjął kartkę i długopis. Siedział przez jakiś czas, pisząc list. Przejrzę go jutro. I dam Liz, pewnie będzie chciała coś dopisać. Z tą myślą odłożył kartkę na szafkę nocną i położył się spać.

Charlie Merridew

Z balkonu na I piętrze

Udało im się ustawić płótno w kącie pokoju. Charlie westchnął ciężko, nie kryjąc zmęczenia.
-To teraz trzeba tylko mnie umyć.
Osłupiały wyraz twarzy Miguela wytrącił go z równowagi. Zaśmiał się cicho i jeszcze długo nie mógł przestać.
-Dobranoc- ucieszył się, znikając w łazience.

Miguel Tulcakelume

z balkonu
Gdy Charlie zniknął w łazience, Miguelowi nie pozostało nic innego niż poszukać swojej książki. Znalazł ją przy oknie. Okładka była bardzo nieestetycznie zgnieciona, a kilka kartek lekko naddartych. Pozbierał rozrzucone rzeczy i postanowił odpocząć przed wizytą w łazience. Zasnął z nogami zwieszonymi z łóżka.

Mikey Williams

Wstał dosyć późno. O dziwo nie był specjalnie głodny, chciało mu się tylko pić. Znów śnił mu się Arthur, tak samo jak wcześniej. Mikey nie wiedział, co ten sen oznacza. Nic nie przychodziło mu do głowy. Rozmyślając nad treścią swojego snu, wyciągnął czarne rurki i niebieską koszulkę. Wziął prysznic i ubrał się. Założył ulubioną szarą bluzę. Lizzie, gdzie jesteś? W pokoju wypoczynkowym. Na pierwszym piętrze. Jest z tobą Anne? Jest. Macie colę? Mamy. Już do was idę. Szybkim krokiem wyszedł z pokoju, po drodze zgarniając zeszyt i długopis.
Do pokoju wypoczynkowego

Tate Harris

Z: Ogród pełni
Dosłownie wbiegł do pokoju rzucając niepotrzebną mu torbę na swoje łóżko. Schylił się do swojej walizki i znów poprzewracał całą jej zawartość w poszukiwaniu małego opakowania zawierającego leki na ból głowy. Gdy w końcu je znalazł uradowany zażył trzy tabletki. Nie to, że bolała go głowa, bo dopiero zaczynał odczuwać minimalny ból, ale jednak wolał uniknąć kłopotów. Westchnął rzucając się na łóżko. Po chwili jednak podniósł się z niego i szybkim krokiem pokierował się w stronę jadalni
Do: Jadalnia

Miguel Tulcakelume

Miguel obudził się z zamiarem długiej wizyty w łazience. Zebrał się z łóżka półprzytomny. Wziął długi prysznic i ubrał się. Ku jego zdziwieniu lustro spadło i roztrzaskało się o podłogę raniąc mu ręce.
-Oj, co ja narobiłem - szepnął zbierając odłamki - ała!
Zaczął dmuchać sobie na dłonie zdezorientowany. Nagle niesamowicie się zdenerwował i zagarnął wszystko pod ścianę stopą. Posprzątam to później. Wytarł pozostałości krwi i zakrył niepokojące rany swetrem. Muszę znaleźć miotłę.
przypadkowo do składziku pod schodami

Charlie Merridew

Obudził go głośny trzask. W łazience znalazł rozbite lustro. Mgliście pamiętał rodzinne przesądy.
Nieszczęście?
Ubrał się i niemożliwie rozczochrany ruszył w podskokach do pracowni alchemicznej.
Tak, tak, tak.

Na lekcję alchemii

Miguel Tulcakelume

Miotła wylądowała w pokoju. Za nią wślizgnął się Miguel w ogóle nie rozumiejąc dlaczego nie umie porządnie utrzymać jej w ręce. Sprzątnął rozbite lustro z łazienki, a zmiotkę odstawił w rogu. Uświadamiając sobie, że dziś ma alchemię rozpoczął poszukiwania notesu i czegoś do pisania. Znalazł je niebawem i już pędził w stronę drzwi. Miotłę odniosę później.
na lekcję alchemii

Tate Harris

Z: Budynek pocztowy
Wszedł do pokoju i pierwsze co zrobił to położył się na łóżku. Później wstał i skierował się do łazienki. Umył ręce zauważając, że ktoś zbił lustro. Powinno mnie to zdziwić? Uśmiechnął się do siebie i wyszedł z łazienki. Wyciągnął torbę spod łóżka i niechętnie pokierował się na lekcje alchemii.
Do: Sala od alchemii - lekcja I
***
Z: Sala od alchemii
Boże, ten dzień mnie wykończy. Wszedł znów do pokoju, nie patrząc nawet gdzie rzucił torbę. Wyjrzał za okno, z którego widok prowadził między innymi na dziedziniec. Lekko je uchylił i zabierając przy okazji swoje rzeczy poszedł do łazienki się umyć. Gdy wrócił do pokoju położył się na łóżku, ignorując jakoś fakt, że nie może zasnąć.