Pokój [22]

Waru Onaji

Lokatorzy:
1.Waru Onaji
2.Lee Sun Hi
3.lady Catherine Monypenny
4.Mackenzie Foy

Waru odetchnęła i podeszła do drzwi nowego pokoju, który udało jej się wynegocjować.
22. Jej szczęśliwa liczba.
Drzwi były z ciężkiego drewna, szmaragdowozielone, z okrągłą bursztunową gałką o złotym gwincie.
Pchnęła je. [...]
Nie spodziewała się takiego ładnego wystroju, choć już drzwi wyglądały obiecująco :
Pokój był standardowego rozmiaru,

[ma mieć cztery łóżka
po dwa na ścianę
biórko, szafeczkę przy każdym łóżku
każdę łóżko inne
Wszystkie meble ciemne i barokowe]

potem zedytuję...

lady Catherine Monypenny

Z:Gabinet dyrekcji
Catherine przysiadła na samym skraju łóżka, do którego to była przyczepiona kartka z jej nazwiskiem. Niedbale przejrzała regulamin i plan zajęć wypisany czcionką pełną zawijasów, żywcem wyjętą z XIV-wiecznego skryptu. Miała wrażenie, że naprawdę użyto pióra, kałamarza z atramentem oraz wprawnej ręki kaligrafa, a nie tuszu i drukarki.
Lady wstała. materac skrzypnął, na co skrzywiła się z niezadowoleniem.
-Sprężyny? Proszę, niech to nie będą sprężyny. Jak ja niby mam żyć w takich warunkach? - spojrzała zajadle na biednego Johna, który właśnie kończył układać jej ubrania w szafie - Dlaczego to musi trwać tak długo? Nie widzisz, że jestem zła i muszę zostać sama? Wynoś się stąd, no już, szybko. Dość się ciebie dziś naoglądałam. - dumnie przymknęła powieki, przez co nie zauważyła grzecznościowego skinięcia głową ani niezadowolonej miny służącego.
Po zamknięciu drzwi jeszcze przez chwilę stała z milczeniu, oddychając głęboko - tak jak uczył ją buddyjski mnich, uczący ją jogi i sztuki zwalczania stresu. Stresu na który narażali ją stale nieudolni sługusi, przepraszam, kamedynerzy. Catherine otworzyła oczy. Zamknęła walizki, powkładała je jedne w drugą i wsunęła pod łóżko. Z torby podróżnej wyjęła rodzinne zdjęcie - ustawiła je na szafce nocnej. Przez chwilę wpatrywała się w nie tęsknym spojrzeniem. Jeszcze tylko... nie wiem ile, ale to nie może przecież trwać długo.
Jeszcze raz przejrzała swój plan zajęć. Zerknęła na zegarek i zaczęła pakować się na zajęcia.

Do: Lekcje sztuki przetrwania.

Mackenzie Foy

Z:Dziedziniec przed szkołą

Mackenzie weszła powoli do pomieszczenia, niosąc ze sobą ciężkie bagaże. Dosyć długo szukała pokoju numer 22.
-Nie jest źle - powiedziała cicho do siebie. - Zawsze mogło być gorzej.
W pokoju zostało ostatnie wolne łózko. Makcenzie rzuciła na nie plecak i torbę, walizkę postawiła na ziemi. Postanowiła od razu się rozpakować. Ułożyła równo w szafie kilkanaście czarnych koszulek z ulubionymi zespołami, dżinsy, czarne rurki, bieliznę i resztę ubrań. Powiesiła także swoją ulubioną kurtkę moro. Schowała walizkę, plecak, torbę zostawiła przy łóżku. Postanowiła zwiedzić trochę nową szkołę.

Do:Biblioteka

Mackenzie Foy

Z:Jadalnia

Mackenzie weszła do pokoju. Usiadła na swoim łóżku i sięgnęła po swoją torbę. Zaczęła w niej grzebać, w końcu natrafiła ręką na poszukiwany przedmiot. Zwahała się. W końcu wyjęła jednak z torby maluteńkie pudełeczko. Zamknęła oczy. Obiecałaś..obiecałaś, że już tego nie zrobisz...Otworzyła oczy i popatrzyła na drobiazg. Chwilę trzymała go w dłoni. Potem szybkim ruchem wrzuciła go do torby i gwałtownie zamknęła zamek, jakby bała się, że się rozmyśli. Rzuciła torbę obok łóżka i położyła się. Włożyła do uszu słuchawki i wsłuchała się w muzykę.

Lee Sun Hi

z toalety damskiej
Sun Hi wślizgnęła się do pokoju. Cały czas wyglądała nie najlepiej, ale czuła się przyzwoicie. Zauważyła współlokatorkę leżącą na łóżku, więc cichutko, mając w zamiarze nie przeszkadzać dziewczynie, podbiegła do swojego łóżka. Jej walizki jakimś cudem leżały już w pokoju, mimo że była pewna, iż zostawiła je w innym miejscu. Sypialnia była mała, lecz sprawiała wrażenie przestronnej ze względu na dobór barw. Łóżko, na którym miała spać Sunny, spodobało jej się najbardziej. Dziewczyna poczuła się trochę jak w komnacie księżniczki. Uśmiechnęła się do widoku z okna. Wyciągnęła parę mocno znoszonych, jasnych dżinsów, luźną, jasnoróżową, dość długą, asymetryczną koszulkę i kwieciste martensy. Zniknęła w łazience na dłuższą chwilę, wzięła prysznic i ubrała się. Zmyła makijaż i związała wilgotne włosy w koczek.
-Jesteś piękna - szepnęła do odbicia w lustrze. Po chwili uśmiechnęła się do siebie - szkoda, że głównie na zewnątrz.
Zdecydowana, że dzisiejszy dzień spędzi oglądając szkołę i przyglądając się ludziom. Chwyciła notatnik i wyszła na korytarz pewnym krokiem. A przynajmniej wydawało jej się, że sprawia wrażenie pewnej.
do czytelni alchemicznej