Pokój [29]

Camilla Hidoi

WSPÓLOKATORKI
1. Camilla Hidoi
2. Layla Ichigo
3. Chloe Farewell
4. Kaladria Zidaya

WYGLĄD POKOJU
Drzwi do pokoju nr 29 były duże, szare i okropnie skrzypiały. Miały srebrną klamkę w kształcie jednorożca. Ściany w środku pomieszczenia miały kolor szary, z dodatkiem turkusowego, a podłoga była z drewna hebanowego. Od strony drzwi, po prawej znajdowały się dwa duże okna, natomiast po lewej i równolegle do wejścia stały w sumie dwa łóżka piętrowe. Na środku pokoju postawiony został niski stolik wokół którego porozkładano poduchy do siedzenia.Meble zrobione były z szarego drewna, a poduszki miały kolor turkusowy, identyczny jak na ścianach. Zaraz przy drzwiach od prawej strony, tuż koło okien znajdowała się mała łazienka w której ściany oraz płytki były białe. Wyposażona ona została jak każda inna toaleta w sedes, umywalkę oraz prysznic.

Layla Ichigo

z jadalni
Gdy Layla otworzyła drzwi pokoju z przykrością zauważyła, że nikogo jeszcze tam nie ma. Na podłodze leżała już jej walizka, najwyraźniej przyniesiona przez kogoś, gdy ona spała. W pomieszczeniu panowała przyjemna atmosfera, pomimo ciemnych ścian i mebli. Łóżka były piętrowe, a w każdym z nich znajdowały się dwie ogromne szuflady do chowania ubrań. Niebieskowłosa oblekła kołdrę i poduszkę w naszykowaną, świeżą pościel i pomimo, że spała pół dnia miała ochotę położyć się na łóżku i zasnąć. Zanim to zrobiła poszła do toalety wziąć szybki prysznic. Na wpół przytomna dowlekła się na swoje miejsce spoczynku i już po 2 minutach zapadła w głęboki sen

Camilla Hidoi

z : dziedziniec przed szkołą
Czarnowłosa dotarła do swojego pokoju. Stanęła przez chwile przed drzwiami i nachyliła się do klamki. Nie zdając sobie sprawy z tego jak głupio wygląda przyglądała się srebrnemu jednorożcowi marszcząc przy tym brwi.
Wyprostowała się, otworzyła niemiłosiernie skrzypiące drzwi (krzywiąc się przy tym) i wkroczyła do środka. Zaczęła rozglądać się dookoła. Spodobało jej się tam od pierwszego wejrzenia. Gdy nagle jej uwagę przykuło coś innego. Co to? - spytała samą siebie w myślach i podeszła powoli do łóżka. Otworzyła szerzej oczy i nieświadomie krzyknęła. Leżała tam owa dziewczyna, która zmiażdżyła ją zaraz po tym jak przekroczyła bramy szkoły. Rzuciła bagaże na podłogę, wyciągnęła gitarę z futerału i stojąc jak najbliżej niebieskowłosej dziewczyny zaczęła znęcać się nad strunami próbując ją obudzić. Nie przyniosło to żadnego skutku. Odwróciła, więc instrument i stuknęła ją gryfem w nos. Niebieskowłosa nie zareagowała. Ona serio tak twardo śpi czy tylko udaje? - pomyślała Camilla, odkładając instrument - nieważne, porozmawiam z nią jutro.

Miguel Tulcakelume

z pokoju kominkowego
Miguel uchylił drzwi i włożył nos do środka. Poczuł zapach perfum. Damskich prefum. Gdzie ja trafiłem... Chłopak otworzył szerzej drzwi i stanął jak wryty. Pokój dziewczyn? Pomyliłem... Jak ja tu w ogóle trafiłem, to inny numer pokoju! W pomieszczeniu stała ciemnowłosa dziewczyna.
-Cześć - mruknął - wiesz może gdzie są pokoje chłopców? Interesuje mnie numer 44... - Błagam, niech tylko nie wrzeszczy!

Camilla Hidoi

Gdy Camilla postanowiła dać sobie spokój z próbami obudzenia niebieskowłosej usłyszała za plecami znów, to przeraźliwie skrzypienie drzwi. Odwróciła się gwałtownie, a jej pierwsza myśl brzmiała Facet? Na progu stał śliczny chłopak, azjata, tak jak ona. Gdy ją zobaczył speszył się trochę
-Cześć - mruknął - wiesz może, gdzie są pokoje chłopców? Interesuje mnie numer 44...
Camilla zamrugała. Pokoje chłopców?
-Sorry, nie wiem. Jak chcesz, to sobie klapnij - powiedziała wskazując na poduchę przy stole. - I tak nie mam co robić, więc z faktu, iż jestem dobra i litościwa pomogę ci - po czym wyciągnęła z kieszeni pomiętą, porozdzieraną kartkę. Gdy rozłożyła ją na stole, okazało się, że jest to plan szkoły.

Miguel Tulcakelume

Przecież nie usiądę. Chcę stąd jak najszybciej wyjść. Dziwna azjatka wyjęła kartkę papieru i rozwinęłą ją. Westchnął. Sam nie dam rady nigdzie trafić. Wszedł do pokoju zamykając za sobą drzwi po czym podszedł do dziewczyny. Starał się zachować możliwie największy dystans. Co to jest? Plan szkoły? Przyglądał się kartce przez dłuższą chwilę.
-Nic nie rozumiem, podejrzewam, że ty też.
Spoglądał na dziewczynę z pogardą. Skoro ja tego nie rozczytam, to ona na pewno. Bez porozumiewania się wpatrywali się w mapę, po chwili rozgryzania o co w tym wszystkim chodzi zaczęli ziewać, aż w końcu, znurzeni, zasnęli z głowami na stole.

Camilla Hidoi

Czarnowłosa powoli otworzyła oczy. Wyciągnęła wnioski, że leży z twarzą na stole, za oknem jest jasno, a na przeciwko niej śpi chłopak. Podniosła głowę i patrząc na pomiętą kartkę przed nimi przypomniała sobie wczorajszą sytuację. Gdy wstała z poduszki usłyszała trzaski swoich kości Umieram. Przeciągła się i popatrzyła w stronę jednego łóżka. Nadal spała na nim niebieskowłosa, w tej samej pozycji co wczoraj. Camilla ruszyła do swojej walizki. Wyciągnęła z niej paczkę żelkowych węży i wróciła do stołu. Podparła głowę na ręce, drugą wpychała sobie do buzi słodycze, a oczami obserwowała chłopaka. I co ja mam teraz zrobić? Przeniosła wzrok na niebieskowłosą. Może spróbuje ją obudzić... Podeszła do dziewczyny i po telepała nią
-Ej ty

Layla Ichigo

-Ej ty
Layla słysząc głośny dźwięk wyciągnęła ręce w górę i zaczęła nimi machać, jak wtedy, gdy usiłuje się odgonić muchę. Dopiero gdy dotknęła czegoś wystającego zrozumiała, że to musi być jej współlokatorka. Otworzyła oczy cała rozradowana, ale uśmiech natychmiast znikł z jej twarzy To ta sama czarnowłosa która sprała mnie w jadalni. Odsunęła rękę jak oparzona, jednocześnie przesuwając się w stronę ściany. Nie widząc jednak aż takiego rozdrażnia na jej twarzy, postanowiła spytać :
-Co ty właściwie tutaj robisz? Czy ty jesteś jakąś psychopatką która mnie prześladuje?

Camilla Hidoi

Patrzyła na nią z twarzą nie wyrażającą emocji
-Jasne. Marzę tylko o tym, by poderżnąć ci gardło, zakopać na dziedzińcu i uciec z kraju - westchnęła - zdaję się że, jesteśmy współlokatorkami. I.. oj nie rób takiej miny. JAK NA RAZIE nie mam zamiaru się walnąć.
Po krótkiej ciszy przypomniała sobie, że jeszcze się nie przedstawiła
-Jestem Camilla. A ty?

Layla Ichigo

-Jestem Camilla. A ty?
Niebieskowłosa uspokojona pozytywnym nastawieniem nowej współlokatorki radośnie uśmiechając się zdradziła jej swoje imię
-Banan… znaczy Layla. Ale możesz mi mówić Lay – już miała zakończyć rozmowę i udać się na poranną toaletę, lecz dostrzegła jeszcze jedną dosyć drobną postać leżącą na stoliku. – Camillo, co to za dziewczyna przypominająca faceta? Ona też z nami mieszka?
Wstała i podeszła bliżej przyjrzeć się owej postaci, ale gdy ta się poruszyła, niebieskowłosa odskoczyła niczym króliczek

Camilla Hidoi

Camilla popatrzyła na postać przy stoliku.
-Layla... to JEST chłopak. Przyszedł tu wczoraj i pytał czy wiem gdzie jest pokój 44 - powiedziała podchodząc do dziewczyny stojącej tuż przed azjatą - próbowałam mu pomóc, ale nie mogliśmy zrozumieć mojej mapy. Zmęczeni zasnęliśmy tu. Powinnam Go obudzić? - spytała
W ciszy wpatrywały się w śpiącego. Nagle ich oczy powędrowały w ten sam punkt
-O... komar - mruknęła. Czarnowłosa złapała rękę Layli i uderzyła nią w policzek chłopaka.

Miguel Tulcakelume

Miguel poczuł ciepło z lewej strony twarzy. Otworzył oczy. Przed sobą zobaczył czarnowłosą dziewczynę, która dotykała jego policzka ręką niebieskowłosej dziewczyny. Tą pierwszą pamiętał z wczoraj, o tej drugiej słyszał plotki w pokoju kominkowym.
-Czemu...
Nie lubie kiedy ktoś mnie dotyka. Ona mnie dotknęła. Nie chcę. Muszę wyjść. To ciepło mnie drażni.
Chłopiec poderwał się. Wydawał się niewinny jak dziecko.
-Nie dotykaj mnie!
Mina niebieskowłosej nie zmieniła się, ale druga dziewczyna wyglądała na mocno zdziwioną... Zabolało ją. Stanął jak wryty. Zgubił walizkę. Czuł się źle, nie chciał się tak zachować, ale nie umiał przeprosić. To dla niego zbyt trudne. Dziedziniec. Chwycił walizkę i wybiegł na korytarz.
do dziedzińca przed szkołą

Christelle Rain

Z korytarzy szkolnych.

- To tutaj… -wskazał jej drzwi. Nowo-poznany czekał kilka sekund na reakcję dziewczyny, ale ona odezwała się dopiero, kiedy ten się odwrócił.
– Dzięki – cicho szepnęła. Chłopak odwrócił się ta jedynie mu pomachała.
Elle dostrzegła klamkę w kształcie jednorożca.
Dlaczego jednorożec? Czy to nie mógłbyś królik? A nie jakiś koń z rogiem, w ogóle nie wiem co to ma być…
W końcu przemogła się i stuknęła trzy razy w drzwi.
- Proszę – ktoś powiedział.
Dziewczyna, nie mieszkam z chłopakiem. Jest dobrze… Albo nie jest…
Właściwie to ciekawe czy mają tutaj pokoje koedukacyjne.
Może nie powinnam się cieszyć, że to dziewczyna. Z chłopakiem byłoby lepiej.
Niepewnie nacisnęła klamkę i weszła do środka.
Pokój był szary z akcentami turkusu.
Tutaj są dwie dziewczyny…
Jeszcze gorzej?
Zbadała je wzrokiem.
– Cześć… Tak się składa, że będę waszą współlokatorką...
Nie uzyskała odpowiedzi. Skierowała wzrok na dziewczynę, której kolor włosów był niebieski.
– Och, podobają mi się twoje włosy…
Dlaczego muszę tyle gadać?! Dlaczego one się tak na mnie patrzą?!
Spokojnie, będzie dobrze, będzie dobrze.
Ktoś zapukał w uchylone drzwi.

Lizzie Williams

Z jadalni
Liz zapukała i zajrzała do środka.
- Przepraszam, szukam Christelle Rain.
- To chyba ja? - odpowiedziała dziewczyna z włosami w kolorze żywej czerwieni. Polubię ją chyba za sam kolor, zachichotała w duchu Liz.
- Nastąpiła pomyłka przy przydzielaniu do pokoi. Jesteś zakwaterowana u nas, w setce, na samej górze wieży. Idziesz ze mną? - spojrzała niepewnie na dziewczynę.
Do pokoju 100

Christelle Rain

- Nastąpiła pomyłka przy przydzielaniu do pokoi. Jesteś zakwaterowana u nas, w setce, na samej górze wieży. Idziesz ze mną?
Dzięki Ci Boże! W najgorszym wypadku będzie więcej dziewczyn i jeszcze gorsza kolorystyka. I nie wspomnijmy o tym, że nie praktykuję wiary…
Wierzę, bo wierzę.
Teraz wpatrywała się w intensywnie turkusową poduszkę, aż po chwili przypomniało jej się, że o coś ją zapytano.
– Tak, tak… – wymruczała. Wyszła za dziewczyną o rudo-kasztanowych włosach. Swoim niedoszłym lokatorką jedynie pomachała.
Ile schodów w gorę… Muszę pamiętać by dobrze związać buty przed snem.
Ponowienie poprawiła kapelusz i ruszyła w górę.

Do pokoju 100.